(Απόσπασμα από το βιβλίο του αρθρογράφου “Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”)
Στην ζωτική, στρατιωτικά, περιοχή της Βέροιας τον Ιανουάριο του 1908 δρούσε το σώμα του Επιλοχία του Πυροβολικού Σταυρόπουλου Βασίλειου (Κόρακα), το οποίο είχε πετύχει να την ελέγχει πλήρως. Την 18η Ιανουαρίου το σώμα είχε καταφύγει, εξ αιτίας του δριμύτατου ψύχους, στο χωριό Τσέρνοβο (Φυτιά), βορειοανατολικά της Βέροιας. Περί τα μεσάνυκτα της ίδιας μέρας το σώμα βρέθηκε κυκλωμένο από ισχυρό Τουρκικό απόσπασμα, προφανώς κατόπιν προδοσίας. Ο Επιλοχίας Σταυρόπουλος όταν κατάλαβε την κύκλωση συγκέντρωσε τους άνδρες του και πέτυχε να τους βγάλει από τον κλοιό, εφαρμόζοντας ένα παλιό τέχνασμα, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι κλέφτες. Άφησε ελεύθερο προς τις θέσεις του Τουρκικού αποσπάσματος ένα μεγάλο κριάρι, το οποίο συντηρούσε το σώμα σαν ‘’μασκώτ’’. Κατά τα έθιμα των Τούρκων το ελεύθερο κριάρι έπρεπε να πιαστεί και να προσφερθεί σαν θυσία στον Αλλάχ. Ενώ οι Τούρκοι προσπαθούσαν να πιάσουν το κριάρι, οι Έλληνες αντάρτες βρήκαν την ευκαιρία να περάσουν μέσα από τις Τουρκικές θέσεις και να σωθούν.
Μετά από λίγες μέρες ο Επιλοχίας Σταυρόπουλος κλήθηκε στη Νάουσα από τον αρχηγό αυτής της περιοχής Ανθυπασπιστή Πεζικού Τσίπουρα Νικολάου (Τράικου), για να αποφασίσουν από κοινού την προσβολή των οπαδών της ρουμανικής προπαγάνδας του χωριού Τσερκοβιανης (Άγιου Ιωάννη), το οποίο στη δυτική έξοδο του στενωπού Τριποτάμου. Η προσβολή εκτελέσθηκε το πρωί της 3η Φεβρουαρίου 1908, ταυτόχρονα από τα σώματα Τσίπουρα, Σταυρόπουλου και Φραγκάκου. Οι υπόψη οπαδοί αντιστάθηκαν με πείσμα , τελικά όμως η αντίσταση τους κάμφθηκε, αφού σκοτώθηκαν 16 απ’ αυτούς και θανατώθηκαν 3000 αιγοπρόβατα. Μετά το τέλος της επιχείρησης κατάφθασε στον τόπο της συμπλοκής Τουρκικός στρατός από τη Χάδοβα (Πολύμυλο). Τα Ελληνικά όμως σώματα αν και καταδιώχθηκαν από τους Τούρκους, τελικά πέτυχαν να περάσουν τον Αλιάκμονα και να κατευθυνθούν προς Κόκοβα (Πολυδένδρι) και Σπουρλίτα (Ελαφίνα) της περιοχής των Πιερίων, η οποία ήταν υπό την ευθύνη του σώματος του Ολύμπου.
Μετά τριήμερη παραμονή στην περιοχή των Πιερίων τα σώματα Τσίπουρα και Σταυρόπουλου επανήλθαν στις περιοχές τους. Το δεύτερο απ΄ αυτά μπήκε στη λίμνη των Γιαννιτσών, και παρέμεινε λίγες μέρες σε μια καλύβα (πάτωμα) της λίμνης για ανάπαυση. Στις αρχές Μαρτίου 1908 ο σταυρόπουλος πληροφορήθηκε ότι συμμορία από οπαδούς της ρουμανικής προπαγάνδας με αρχηγό τον Χατζηγώγα διέτρεχε την περιοχή της Βέροιας ανενόχλητη. Συγχρόνως διατάχθηκε από το Προξενείο Θεσσαλονίκης να αποκόψει τις επικοινωνίες μεταξύ Βέροιας και γειτονικών χωριών. Κατόπιν των παραπάνω την 8η Μαρτίου 1908 ο Σταυρόπουλος προσέβαλε τους οπαδούς της ρουμανικής προπαγάνδας της Δόλιανης (Κουμαριάς) κατά το διάστημα που βρίσκονταν στα χωράφια τους. Σε αντίποινα της προσβολής αυτής μικροσυμμορία οπαδών της ρουμανικής προπαγάνδας προσέβαλε το μοναστήρι της Παναγίας Δοβράς (Καλή Παναγιά) και σκότωσε τους μοναχούς Παπασταύρο και Μάρκο Σαφάρη. Ο Σταυρόπουλος για να τρομοκρατήσει τους οπαδούς της προπαγάνδας αποφάσισε να δράσει και μέσα στη Βέροια. Αφού εγκατέστησε το σώμα του στη λίμνη, μπήκε μεταμφιεσμένος στην πόλη της Βέροιας με τρεις από τους άνδρες του, στους οποίους περιλαμβανόταν και ο ηρωικός οπλαρχηγός Σκοτίδας. Σκοπός ήταν να σκοτώσει τον τον φανατικό οπαδό της ρουμανικής κίνησης ιερέα Παπαγιώργη, ο οποίος τρομοκρατούσε κατά ποικίλους τρόπους τους Πατριαρχικούς και απειλούσε ότι θα καταλάβει τις Ελληνικές εκκλησίες μέσα στη Βέροια. Η απόπειρα πέτυχε και ο Παπαγιώργης πυροβολήθηκε από ένα ερειπωμένο σπίτι, ενώ πήγαινε με πολλούς οπαδούς του προκειμένου να λειτουργήσει κατά τους ρουμανικούς κανόνες την εκκλησία της Κάτω Παναγιάς. Μετά το επεισόδιο οι Τούρκοι πραγματοποίησαν εκτεταμένες έρευνες, ο Σταυρόπουλος όμως κατόρθωσε να βγει από την πόλη και να καταφύγει στη λίμνη.
Στις αρχές Μαΐου 1908 το σώμα Σταυρόπουλου κατευθύνθηκε στο Βέρμιο, όπου συναντήθηκε με το σώμα Τσίπουρα. Στην περιοχή του Βερμίου τα δύο σώματα ενήργησαν από κοινού επιχειρήσεις καθ΄ όλη τη διάρκεια του Μαΐου και στις αρχές του Ιουνίου το σώμα Σταυρόπουλου επέστρεψε στη λίμνη των Γιαννιτσών. Μετά από λίγο όμως οι Τούρκοι άρχισαν και πάλι να ερευνούν την λίμνη με ισχυρές δυνάμεις και εξαναγκάσθηκε να φύγει από τη λίμνη. Στη συνέχεια πέρασε τον Αλιάκμονα και κατευθύνθηκε στην περιοχή του Ολύμπου. Εκεί τον βρήκε η Νεοτουρκική επανάσταση.