Ο Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής και Ταξιάρχη Μιχαήλ Πατρίδος είναι κτισμένος στα τέλη του 18ου αιώνα. Πρόκειται για έναν μεταβυζαντινό Ναό σε ρυθμό τρίκλιτης Βασιλικής χωρίς τρούλο.
Πριν το έτος 1960 περίπου ο Ναός λόγω του ότι δεν εξυπηρετούσε τις ανάγκες των Ενοριτών, δυστυχώς δέχθηκε παρεμβάσεις από ανίδεους ανθρώπους τέτοιες ώστε να αλλάξει ριζικά η μορφή και ο ρυθμός του.
Οι επεμβάσεις ήταν μεγάλες και αφορούσαν τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του Ναού με αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα να μην είναι δυνατόν να προσδιορισθεί η αρχική του μορφή.
Καταστράφηκε η οροφή με τα υπέροχα, σύμφωνα με μαρτυρίες, βυζαντινά σχέδια της μακεδονίτικης οροφής, καθώς και ο υπέροχος καφασωτός γυναικωνίτης. Η σκάλα του γυναικωνίτη ήταν με πέτρες και ειδικό χώμα, ένα παραδοσιακό υπέροχο σχέδιο.
Επίσης έγιναν σημαντικές επεμβάσεις στη βόρεια πλευρά του Ναού με μπετόν κ.λ.π. ώστε να αλλοιωθεί εντελώς η αρχική του μορφή.
Εξωτερικά τοποθετήθηκαν επιχρίσματα, ασβεστοκονιάματα, και διάφορα άλλα υλικά επικαλύψεως ώστε να καλυφθεί εντελώς η υπέροχη τοπική πέτρα και τα βυζαντινά τούβλα και κτερίσματα.
Αλλοιώθηκε δε και η μορφή του πανέμορφου(σύμφωνα με μαρτυρίες) εξωνάρθηκα, καθώς και η περίτεχνη βυζαντινή σκεπή του.
Αντικαταστάθηκαν τα ωραιότατα βυζαντινά κουφώματα με νέου τύπου που δεν αρμόζει στην βυζαντινή μορφή του Ναού.
Παρ’ όλα αυτά ο Ναός της Αγίας Παρασκευής διατηρεί την αίγλη του και αποτελεί πόλο έλξης πολλών πιστών από τις γύρω περιοχές και όχι μόνο.
Ιδιαίτερα την πανήγυρη της Αγίας Παρασκευής ο Ναός δέχεται πλήθη πιστών, για να λάβουν τη χάρη της Αγίας Παρασκευής καθώς και να πάρουν το θαυματουργό αγίασμα που ρέει από τα έγκατα του Ναού και καταλήγει στο υπέροχο παρεκκλήσι του αγιάσματος πάνω στον κεντρικό δρόμο δίπλα από τον Ναό.
Στον Ναό της Αγίας Παρασκευής και Ταξιάρχη θησαυρίζονται τα Ιερά Λείψανα της Αγίας Παρασκευής, ευλαβώς προσφερόμενα από τον Σεβασμιότατον Μητροπολίτην Βεροίας Ναούσης & Καμπανίας κ.κ. Παντελεήμονα τον Απρίλιο του έτους 2003.
Πάρα πολλά θαύματα έχουν καταγραφεί από την Μεγαλομάρτυρα και πολιούχο του Χωριού μας Αγία Παρασκευή καθώς και πολλές μαρτυρίες πιστών πού δέχθηκαν την Θεία Χάρη της.
Στoν Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής και Ταξιάρχη Μιχαήλ, από το 2020, βρίσκεται το μοναδικό αντίγραφο της θαυματουργού εικόνας του Ταξιάρχη Μιχαήλ, από την ομώνυμη Ι. Μ. Παμμέγιστων Ταξιάρχων Μανταμάδος Λέσβου. Πλείστα θαύματα επιτελεί ο Ταξιάρχης μας σε πολλούς προσκυνητές που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στη Μυτιλήνη και έρχονται στην Πατρίδα να τον προσκυνήσουν.
Κάθε Παρασκευή τελείται η Ιερά Παράκλησις της Αγίας Παρασκευής και κάθε Δευτέρα η παράκληση στον Ταξιάρχη Μιχαήλ, με εσπερινό κήρυγμα και προσκύνησις των Τιμίων και Ιερών της Λειψάνων. Η Εκκλησιαστική Βυζαντινή χορωδία της ενορίας ψάλλει την παράκληση.
Στον Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής και Ταξιάρχη τελούνται όλες σχεδόν οι καθημερινές ακολουθίες, και οι αγρυπνίες.
Κατά καιρούς τελούνται και μυστήρια γάμοι, βαπτίσεις και όλες οι εξόδιοι ακολουθίες ψάλλονται στον Ναό της Αγίας Παρασκευής.
Κύριον μέλημα όλων μας είναι η αποκατάσταση του Ναού με την επίβλεψη της αρχαιολογίας ώστε να επανέλθει στη αρχική του μορφή.
Ο Βίος της Αγίας Παρασκευής (από το http://el.orthodoxwiki.org)
H Αγία Παρασκευή γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Ρώμης επί Αυτοκρατορίας Αδριανού. Γονείς της ήταν ο Αγαθόνικος και η Πολιτεία, που ήσαν θεοσεβούμενοι Χριστιανοί και οικονομικά εύποροι. Για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί και τελικά απέκτησαν την Παρασκευή, μετά από πολλά χρόνια θερμής προσευχής. Η Αγία Παρασκευή μάλιστα γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή και έτσι αποφάσισαν να της δώσουν το όνομα της ημέρας που γεννήθηκε. Η ανατροφή της από μικρή ηλικία έγινε με βάση Χριστιανικά πρότυπα. Έτσι από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη κλίση προς το λόγο του ευαγγελίου και ξεχώριζε για τον ενάρετο βίο της. Παρότι το παρουσιαστικό της ήταν ιδιαίτερα θελκτικό και πολλοί εύποροι της εποχής είχαν ζητήσει την όμορφη Παρασκευή σε γάμο, αυτή αρνείτο, προτιμούσε την διακονία των γονιών της και των γειτόνων της, την προσήλωση στην προσευχή και τη μελέτη των Γραφών. Με το πέρασμα μάλιστα των ετών απέκτησε και σημαντική βιβλική κατάρτιση.
Σε ηλικία 20 ετών, η Αγία Παρασκευή έχασε τον πατέρα της. Αυτό στάθηκε σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη της πορείας της διότι πλέον ήταν μόνη και με αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο που ποθούσε. Έτσι εκποιεί όλη της την περιουσία σε φτωχούς και αφιερώνει το χρόνο της στην ανακούφιση των ασθενών. Δίνεται ολοκληρωτικά στην ιεραποστολή, διδάσκει σε σπίτια γυναίκες, μικρά παιδιά, διακονεί αδυνάτους, σπεύδει για τις ανάγκες τις εκκλησίας της Ρώμης. Μάλιστα με τον καιρό επέκτεινε τη δράση και σε γειτονικά χωρία και εκκλησίες. Πλησίαζε ιδίως νέες γυναίκες, προκαλούσε συζητήσεις, ομιλούσε για το Χριστό, το παράδειγμά Του. Γρήγορα όμως έφτασε στα αυτιά του Αυτοκράτορα Αντωνίνου οι δραστηριότητες της Παρασκευής, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ενώπιόν του. Η σεμνή και όμορφη εμφάνιση της στον Αυτοκράτορα μάλιστα λέγεται πως τον εντυπωσίασε. Αλλά και η σύνεσή της, το θάρρος της και η διαύγεια πνεύματος έγιναν αντιληπτά από τον Αντωνίνο, ο οποίος δεν ήθελε να εφαρμόσει τα μέτρα του Ρωμαϊκού νόμου σε βάρος της, όπως ορίζονταν για τους Χριστιανούς. Δοκίμασε πολλές μεθόδους ιδιαίτερα κολακευτικές για γυναίκα, αλλά τελικά έμεινε αμετακίνητη στη θέση της.
Η Παρασκευή τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε σε τιμωρία βασανισμού μέχρι να ομολογήσει την αποστροφή της από το χριστιανισμό. Αρχικά της έθεσαν μια πυρακτωμένη περικεφαλαία στην κεφαλή της. Εν συνεχεία και αφού δε λύγισε, ρίχτηκε στην απομόνωση. Μια οπισθοχώρηση άλλωστε θα σήμαινε μεγάλη νίκη του Αυτοκράτορος και πλήγμα ιδιαίτερα στο γυναικείο Χριστιανικό πληθυσμό που θα έβλεπε τη θερμότερη εκπρόσωπό της να αλλαξοπιστεί. Αυτή όμως αντί να λυγίσει, θεώρησε εξαιρετικό χρόνο την απομόνωση για προσευχή. Μάλιστα το βράδυ άγγελος Κυρίου ενεφανίσθη ενώπιόν της και την ελευθέρωσε από τα δεσμά της. Η Παρασκευή ενώπιον του Αυτοκράτορα πλέον πάλι, έμεινε σταθερή, ο Αντωνίνος κατάλαβε πλέον το μάταιο της προσπάθειάς του και διέταξε σε βασανισμό μέχρι θανάτου. Έτσι την οδήγησαν ενώπιον ενός καζανιού που περιείχε καυτό λάδι. Όμως εδώ αναφέρεται από τον βιογράφο της μέγα σημείο. Πως ενώ εισήχθη στο θερμό λάδι, παρέμενε ανέπαφη. Όταν το άκουσε ο Αντωνίνος δεν πίστεψε σε κάτι τέτοιο και θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει το αληθές, όμως πλησιάζοντας το λέβητα τα μάτια του βλάφτηκαν, όταν η Παρασκευή του έριξε λίγο λάδι στα μάτια, με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Η Παρασκευή όμως με θαυματουργικό τρόπο θεράπευσε τα μάτια του. Έτσι μέχρι και σήμερα θεωρείται προστάτης των ματιών. Μετά το γεγονός ο Αντωνίνος άφησε ελεύθερη την Παρασκευή. Μάλιστα από το γεγονός αυτό και έπειτα ο Αντωνίνος διατήρησε θετική για τη εποχή στάση για τους χριστιανούς και για αυτό του δόθηκε το προσωνύμιο «Ευσεβής». Έτσι η Παρασκευή επέστρεψε στο έργο της κάτι που έδωσε πολύ δύναμη στη χριστιανική κοινότητα, ιδίως δε στις γυναίκες που στο πρόσωπό της έβλεπαν ένα σπουδαίο στήριγμα.
Όμως σύντομα τον Αντωνίνο διαδέχθηκε ο Μάρκος Αυρήλιος. Μέσα στους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβε ήταν και η Παρασκευή. Ο ίδιος, έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους να τη βασανίσουν. Ο ένας ονομαζόταν Ασκληπιός, ήταν αυτός που την έριξε σε χώρο που φυλάσσονταν φίδια, τα οποία όμως πέθαναν όταν την πλησίασαν. Ο Ασκληπιός ταράχτηκε, πιθανώς να γνώριζε και αυτά που οι χριστιανοί μεταξύ τους συζητούσαν ή ακόμα να ήξερε τα λεγόμενα για την ίδια τη Παρασκευή. Μετά τα γενόμενα ανέλαβε δράση ο έτερος έπαρχος ονόματι Ταράσιος. Αυτός όμως της απέκοψε την κεφαλήν και έτσι βρήκε τέλος η ζωή της Αγίας και μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό της και εν καιρώ το τοποθέτησαν στη βάση του θυσιαστηρίου. Η μνήμη της εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.